Ika’y isang bituing nagniningning,
Lumiliwanag sa madilim na alapaap. Laging pinipilit na abutin, Ngunit natatakluban ng mga ulap. Ika’y isang mapula’t magandang rosas, Na nais kong mapasaakin. Ngunit para bang minamalas, Puso’y tinusok at nagdurugo rin. Ika’y isang instrumento ng musika, Ako’y pinapangiti’t pinapasaya. Pero sa bawat himig at kanta, Pagtulo ng luha ay kasama. Ika’y isang munting kandila, Ang ilaw ng aking buhay. Ngunit ang lahat ay isang akala, Ang nawalang liwanag ay ‘di maintay. Mga paghahambing sa mga bagay, Ay nasa aking isipan. Mga alaala ng aking buhay, Ay nasa aking puso. Pilit kinikimkim, pilit itinatago, Mga mensaheng nais ibigay sa iyo. Mga tanong na gustong itanong. Mga bagay na nais iparating. Gusto kong magbago, Ngunit dapat tanggapin. Ayaw kong magbago, Kailangang suutin ang maskara. Gusto kong mag-intay, Ngunit kailangan ng panahon. Ayokong magintay, Kailangang suutin ang maskara. Gusto kong umasa, Ngunit ayokong masaktan. Ayokong umasa, Kailangang suutin ang maskara. O, aking maskara Maskara ng pagtitimpi. Ikubli mo ang aking paghihinagpis Itago mo ang aking paghihinakit. Pigilin mo ang pagtibok ng aking puso. Ang madagundong na pagtunog ng aking isip. Ang pagbuhos ng damdaming hindi matigil-tigil. Ang lahat, ang lahat-lahat ng ito. Sa pagabot ng aking dalawang kamay, Sa paghawak ng maskara. Pilit hinihila palayo sa aking mukha. Nais na ipakita ang tunay kong kalooban. Panahon na ba? Panahon na ba para tuluyang lumisan? Lumisan ang mga alaala’t saloobing nais itapon na lamang sa limot. Lumayo sa aking paningin at kalimutan ang lahat. Lumiliwanag na realidad, ang katotohanang kailangang lunukin. Ayoko na. Sawa na ako. Ayoko na. Hirap na hirap na ako. Ayoko na. Ayaw ko nang magpakatanga. Magpakatanga sa mga kasinungalingang lumalaro sa aking isipan. Magpakatanga sa mga panaginip na gustong yakaping habang-buhay. Magpakatanga sa mga salitang lumalabas sa aking bibig na hindi tumatak sa iyong puso. Ngunit sa kabila ng lahat, Ang maskarang ito ang magsasalba sa akin. Magkaroon man ng lamat, Bawat araw ay kaibigan at kasangga pa rin. Ikaw at ako, walang magiging tayo, Alam mong alam kong tanggap ko ito. Ikaw at ako, walang magiging tayo. Alam kong alam mong huling araw na ito. O, aking maskara, itago mo ulit ako.
0 Comments
Arising to the stairs above
The search for silence, peace & time Four corners & four walls Two hands to lean on A spotlight from space Turning everything golden The breeze crisp as ice Drying, erasing, forgetting The whisper of the wind "Everything will be okay" The twinkle of the stars
Shining brightly through the night The strolling of the cars Flashing lights, red and white The heavens painted black Gathering me to my senses Slight chills that hit my back Flow of the wind as if it dances The steady rhythm and the beat Going forward to wherever See no more, my eyelids meet Thinking deeply here forever I'm not okay
A memory of mine And a permanent line I really am okay I'm not okay Deep feeling of regret Decision that is set I really am okay I'm not okay Wake with a tear so hot My insides start to rot I really am okay I'm not okay A dreadful noise of pain The cheerful sound of rain I really am okay I'm not okay I really am I really am I really am okay There is this person
A flower in bloom A ray of sunshine For someone in gloom Embracing my body With a heartwarming glow These words are not enough to describe you These words There is this person I learned how to love Glass shattered and broke The coo of the dove The rotations of glass Glued back all the pieces These words are not enough to describe you These words There is this person A vial of knowledge Full of wisdom and wit Always sharp 'til the edge A collection of stories That I dare want to keep These words are not enough to describe you These words There is this person Caffeine in my veins Pinpricks in my heart The tickles when it rains You make me smile You make me sad You make me laugh You make me cry These words are not enough to describe you These words There is this person I learn how to love Glass shatters and breaks The coo of the dove The rotations of glass Will glue back all the pieces These words are enough These words are These words |
AuthorJust call me E // ArchivesCategories |